در ماه ژوئن، تبلو آخرین نسخه‌های پلتفرم‌های خود را منتشر کرد (به جز نسخه سرور که اکنون با چرخه انتشار دو بار در سال عرضه می‌شود) و این نسخه پر از قابلیت‌های جدید است! بسیاری از این قابلیت‌ها مربوط به Tableau Next و Pulse هستند، اما افزونه‌های جالبی هم برای نسخه‌های Desktop و Cloud اضافه شده‌اند.
در این وبلاگ و وبلاگ بعدی، قصد داریم شما را با چهار قابلیت جدید در نسخه‌های دسکتاپ و کلود آشنا کنیم. در مطلب امروز، به دو قابلیت اول یعنی یکپارچه‌سازی با Google Apps و پارامترهای مکانی پویا (Dynamic Spatial Parameters) می‌پردازیم. در مطلب بعدی، دو قابلیت دیگر یعنی Show Me 2.0 و Dynamic Color Ranges را معرفی خواهیم کرد.
یکپارچه‌سازی با Google Apps
- نصب افزونه از Google Workspace Marketplace.
- پیکربندی افزونه از داخل Google Docs یا Slides.
- پیکربندی تنظیمات سایت (نیازمند راه‌اندازی یک Connected App در Cloud است).
این فرآیند در واقع فقط یک تصویر لحظه‌ای از محتوا را ثبت می‌کند—مشابه همان چیزی که اگر به‌صورت دستی یک تصویر دانلود کنید، به دست می‌آورید. این یعنی:
- برخی از انواع محتوا، مانند اشیای صفحه وب (web page objects) نمایش داده نمی‌شوند.
- محتوای جاسازی‌شده (embedded) تعاملی نیست—نمی‌توانید روی مارک‌ها کلیک کنید، فیلتر اعمال کنید و غیره.
اگر نیاز دارید نمای فیلترشده‌ای از محتوا را ببینید، باید این کار را از قبل پیکربندی کنید. در این حالت، پیشنهاد ما ایجاد یک Custom View و سپس درج آن اسلاید است (برای این کار باید از روش URL استفاده کنید، چون در جستجو گزینهٔ انتخاب Custom View وجود ندارد).
با این حال، این روش نیازمند اتصال به محیط Tableau Cloud شما است، که ممکن است برخی مدیران و مسئولان امنیت اطلاعات را نگران کند.
با این حال، این روش نیازمند اتصال به محیط Tableau Cloud شما است، که ممکن است برخی مدیران و مسئولان امنیت اطلاعات را نگران کند.
پارامترهای مکانی پویا (Dynamic Spatial Parameters)
اصلاً Map Viewport چیست؟
در تبلو، map viewport در اصل همان بخش قابل‌مشاهدهٔ یک نقشه است. این محدوده زمانی تغییر می‌کند که شما روی نقشه بزرگ‌نمایی یا کوچک‌نمایی می‌کنید، یا نقشه را جابه‌جا (pan) می‌کنید.
با استفاده از پارامترهای مکانی پویا (که با نام Map Viewport Parameters هم شناخته می‌شوند)، می‌توانید مقدار این محدودهٔ دید (که در واقع یک چندضلعی مستطیلی است) را در یک پارامتر ذخیره کنید.
برای انجام این کار، ابتدا باید یک پارامتر با نوع داده Spatial ایجاد کنیم. سپس، مقدار پویا (Dynamic Value) را همان‌طور که در تصویر/نمونه نشان داده شده، تغییر می‌دهیم.
نکته مهم: شما می‌توانید viewport را بر اساس شیت یا داشبورد مشخص کنید. در مثال بالا، من آن را بر اساس داشبورد تعیین کرده‌ام. این یعنی پارامتر فقط زمانی به‌روزرسانی می‌شود که با داشبورد تعامل داشته باشم، و هنگام کار مستقیم با شیت، به‌روزرسانی نخواهد شد.
اکنون، وقتی بزرگ‌نمایی/کوچک‌نمایی می‌کنم یا نقشه را جابه‌جا (pan) می‌کنم، این پارامتر با مقدار جدید viewport به‌روزرسانی می‌شود.
مقدار این پارامتر نشان‌دهندهٔ یک شیء مکانی چندضلعی (polygon spatial object) است که می‌تواند در همان نقشه یا یک نقشه دیگر استفاده شود. ما نمی‌توانیم این مقدار را مستقیماً به کار ببریم، بنابراین یک فیلد محاسباتی ایجاد می‌کنیم که به پارامتر ارجاع دهد. سپس می‌توانیم این فیلد محاسباتی را روی یک شیت بیندازیم و یک نقشهٔ جدید بسازیم.
موارد استفاده – شماره ۱: همگام‌سازی چندین نقشه
حالا بیایید دو نقشهٔ خود را در یک داشبورد ترکیب کنیم.
نگاه کنید که وقتی روی نقشه‌ای که پارامتر را تغذیه می‌کند بزرگ‌نمایی یا جابه‌جایی (pan) انجام می‌دهیم، چه اتفاقی می‌افتد.
نقشهٔ دوم عملاً با نقشهٔ اول همگام شده است!! این ویژگی زمانی بسیار مفید است که چندین نقشه دارید و می‌خواهید عمل بزرگ‌نمایی و جابه‌جایی (zoom و pan) آن‌ها به‌صورت هماهنگ انجام شود.
اما موضوع کمی پیچیده‌تر از این است. بیایید نقشهٔ دوم را با افزودن جزئیات بیشتر بهبود دهیم. با استفاده از یک فایل مکانی مربوط به رودخانه‌های ایالات متحده از وب‌سایت opendata.arcgis.com، تمام رودخانه‌های آمریکا را روی نقشه ترسیم کرده‌ایم.
متأسفانه، نقشهٔ ما دیگر همگام‌سازی نمی‌شود. دلیل این موضوع این است که نقشه به‌طور خودکار برای نمایش کل محتوای موجود در نما، بزرگ‌نمایی را تنظیم می‌کند. در حالی که می‌توانیم تغییر viewport object خود را ببینیم، اما نقشه دیگر بزرگ‌نمایی نمی‌کند.
برای حل این مشکل، باید نقشهٔ دوم خود را فیلتر کنیم. هدف ما این است که محل اشتراک بین رودخانه‌ها و viewport را پیدا کنیم، بنابراین یک فیلد محاسباتی به شکل زیر در منبع دادهٔ Rivers ایجاد می‌کنیم.
سپس این فیلد محاسباتی را به‌عنوان یک فیلتر روی نقشهٔ دوم اعمال می‌کنیم و فقط مقادیر True را نگه می‌داریم.
اکنون، با تغییر viewport، نقشه بر اساس آن فیلتر می‌شود و به‌صورت خودکار برای نمایش محتوا بزرگ‌نمایی را تنظیم می‌کند، و در عمل نمای ما را همگام‌سازی می‌کند.
البته این روش بی‌نقص نیست، چون برخی از رودخانه‌های ما فراتر از محدودهٔ viewport کشیده شده‌اند، و این باعث می‌شود که نقشهٔ دوم دقیقاً به اندازهٔ نقشهٔ اول بزرگ‌نمایی نشود، هرچند که فاصلهٔ آن‌ها بسیار کم است.
یک کار پایانی که باید انجام دهیم این است که مستطیل viewport را در نقشهٔ دوم پنهان کنیم. ساده‌ترین راه این است که میزان شفافیت (opacity) آن را روی ۰٪ قرار دهیم و امکان انتخاب (selection) را در آن لایهٔ نقشه غیرفعال کنیم.
نکته: تابع INTERSECTS به فیلدهای مکانی نیاز دارد، اما تبلو در حال حاضر نمی‌تواند عرض و طول جغرافیایی تولیدشده را به فیلد مکانی تبدیل کند. بنابراین، این روش زمانی کار نمی‌کند که از پایگاه دادهٔ geocoding تبلو استفاده کرده باشید، مثلاً با انداختن فیلدی مثل State روی نما. در این حالت به یک فیلد مکانی واقعی یا مختصات عرض و طول جغرافیایی نیاز دارید.
موارد استفاده – شماره ۲: «کجا هستید؟» – کلید موقعیت روی نقشه
در مثال اول، دیدیم که وقتی فیلتر INTERSECTS را اضافه نکنیم چه اتفاقی می‌افتد. خوشبختانه، همان مثال یک مورد استفادهٔ عالی هم دارد.
من یک نقشه ایجاد کرده‌ام که پایتخت کشورها را نشان می‌دهد و از پس‌زمینهٔ ماهواره‌ای (Satellite) استفاده کرده‌ام. سپس روی یک نقطهٔ خاص از نقشه بزرگ‌نمایی کرده‌ام.
آیا می‌توانید حدس بزنید که در کجای جهان قرار داریم؟
برای کمک به افراد در شناسایی محل دقیق، می‌توانیم یک کلید موقعیت بسازیم که محدودهٔ جغرافیایی نمایش‌داده‌شده روی صفحه را نشان دهد.
همچنین می‌توانیم این کلید را با استفاده از پارامترهای viewport کاملاً پویا طراحی کنیم.
موارد استفاده – شماره ۳: مقیاس‌بندی مارک‌ها
یک مورد استفادهٔ نهایی، تغییر اندازه مارک‌ها هنگام بزرگ‌نمایی است. برای این مثال، از نمای ماهواره‌ای پایتخت کشورهای مختلف استفاده می‌کنیم.
وقتی کاملاً کوچک‌نمایی (zoom out) شده‌ایم، می‌خواهیم آن علامت‌های ستاره‌ای نسبتاً کوچک باشند، چون در این حالت خیلی از آن‌ها روی هم قرار می‌گیرند.
سپس این فیلد محاسباتی را روی کارت Size نقشه می‌کشیم.
بعد، لگند اندازه (size legend) را ویرایش می‌کنیم تا معکوس شود—هرچه محدودهٔ قابل مشاهده کوچکتر باشد (یعنی بزرگ‌نمایی بیشتر)، اندازهٔ علامت بزرگ‌تر باشد—و دامنه آن از ۰ تا ۵۱۰,۰۰۰,۰۰۰ کیلومتر مربع (مساحت کل سطح زمین) تنظیم می‌شود.
نکته: برای داشتن تجربه‌ای نرم‌تر، می‌توانید از جذر مساحت استفاده کنید و آن را به عنوان اندازه در نظر بگیرید. در این صورت مقیاس اندازه باید از ۰ تا ۲۲,۵۸۳ تنظیم شود.
اکنون، هرچه بزرگ‌نمایی بیشتر شود، مساحت viewport کوچکتر شده و اندازهٔ علامت‌ها بزرگ‌تر می‌شود.
در مطلب بعدی، دو ویژگی جذاب دیگر یعنی Show Me 2.0 و Dynamic Color Ranges را معرفی خواهیم کرد.
